Skoki narciarskie to sport złożony z kilku ważnych elementów. Każdy choćby najmniejszy błąd może zakończyć się poważną destabilizacją. Wszystko zaczyna się od zajęcia miejsca na belce startowej, bo przed skoczkiem ponad 90 metrów najazdu do pokonania i to z prędkością dochodzącą nawet do 100km/h na progu. Energiczne wybicie, płynne przejście do fazy lotu i w końcu moment samego skoku trwającego zaledwie 5-6 sekund. Ale co to są za sekundy!

Z jednej strony pełne przerażenia i gorączkowego oczekiwania, z drugiej to chwile napawające dumą i nieopisaną radością. „Skoki narciarskie są upojne jak chłopskie wesele w Bawarii, błogie jak koncert Bacha, niepokojące jak film Hitchcocka”- tak określił je dziennikarz cytowany w biografii byłego skoczka narciarskiego Svena Hannavalda. Potem następuje moment przyziemienia, czyli zapoczątkowania lądowania, musi się to odbyć w odpowiedniej chwili, skok kończy telemark. Tak mniej więcej prezentuje się ta dyscyplina z perspektywy kibica. Ale jak wygląda przebieg skoku z perspektywy zawodnika i jakie odczucia towarzyszą mu podczas lotu? Na te i więcej pytań odpowiedział młody skoczek narciarski - Andreas Schuler.

Andreas Schuler jest młodym, ambitnym zawodnikiem, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Pochodzi ze Szwajcarii i jest wschodzącą gwiazdą tego sportu. Największym osiągnięciem, jakim może się poszczycić (na razie, bo to początek jego kariery) to miejsce na podium w Mistrzostwach Szwajcarii.

Natalia: Andreas, jak rozpoczęła się Twoja przygoda ze skokami? Skąd fascynacja tym sportem?

Andreas: Inspiracją, by zacząć skakać, był mój brat, który trenował tę dyscyplinę, a poza tym kiedy byłem dzieckiem uwielbiałem oglądać zawody w telewizji, od zawsze podziwiałem mojego idola Simona Ammanna i jego wyczyny na arenie międzynarodowej, wtedy zrozumiałem, że chcę być w przyszłości taki, jak on.

N: Ile miałeś lat, gdy po raz pierwszy usiadłeś na belkę startową?

A: Miałem wówczas 7 lat.

N: Czy pamiętasz swój pierwszy skok?

A: Nie za bardzo, ale jestem pewien, że to była dla mnie wyśmienita zabawa. (śmiech)

N: Który skoczek jest Twoim idolem?

A: Tak, jak już wspominałem, jest nim Simon Ammann, ale również Andreas Kuttel oraz Janne Ahonen.

N: Jakie jest Twoje największe marzenie sportowe?

A: Oczywiście wywalczenie złotego medalu na Igrzyskach Olimpijskich, zobaczysz, że tak będzie:)

N: Jak brzmi motto życiowe Andreasa Schulera?

A: „ Z niczego nic nie wychodzi”.

N: Co uważasz za swoje największe sportowe osiągnięcie?

A: Miejsce na podium w zawodach narodowych.

N: Wolisz skakać na małych czy dużych obiektach?

A: Zdecydowanie wolę oddawać swoje skoki na skoczniach o punkcie konstrukcyjnym wynoszącym ponad 100m.

N: Która skocznia narciarska jest Twoją ulubioną?

A: Każdy duży obiekt.

N: Co robisz, by zniwelować stres przed zawodami?

A: Przed każdym konkursem, nieważne jakiej jest rangi, zawsze staram się odpoczywać.

N: W którym kraju najbardziej lubisz oddawać skoki.

A: Najbardziej… lubię skakać w Szwajcarii, ponieważ to moja ojczyzna. Cudownie jest skakać przed własną publicznością. Uwielbiam również przyjeżdżać na zawody do Polski, ponieważ w tym kraju są najlepsi kibice na świecie. (śmiech)

N: Każdy czasem jest zmęczony, wyczerpany. Nie masz wtedy ochoty powiedzieć: „ Mam dość, rezygnuję tego sportu”?

A: Zdarza się, że mam gorsze dni i wtedy nic mi nie wychodzi, ale nigdy nie myślę o rezygnacji ze sportu.

N: A jak radzisz sobie z porażkami?

A: Zawsze staram się uczyć na błędach. 

N: Ciekawi mnie, jaka jest atmosfera w szwajcarskich kadrach szkoleniowych? Czy Wy – skoczkowie - się tam zaprzyjaźniacie ze sobą?

A: Mam świetny kontakt właściwie z każdym z zawodników, a atmosfera w drużynie jest bardzo dobra i pracowita.

N: Fani skoków narciarskich mogą jedynie wyobrażać sobie, co czuje skoczek, mogą próbować wczuć się w rolę skoczka. Podziel się proszę swoimi odczuciami dotyczącymi samego lotu? Jak to jest lecieć tylko i aż 5 sekund?

A: To są emocje nie do opisania. Wrażenie lotu jest niesamowite, wręcz magiczne. Przez chwilę mogę oderwać się od rzeczywistości. Na tym polega piękno tego sportu.

N: Czy siedząc na belce startowej odczuwasz lęk, patrzysz przecież w przepaść? A może niczego się nie boisz, bo skok wyzwala się automatycznie?

A: Przed skokiem często jestem zdenerwowany, ale kiedy siedzę już na górze skoczni, to na ogół podchodzę do sytuacji ze spokojem, bez zbędnych emocji, jestem skupiony na zdaniu.

N: Czym najczęściej w wolnym czasie (między konkursami) zajmuje się skoczek?

A: Najczęściej trenujemy na skoczni, albo w hali sportowej, także wolnego czasu nie mamy zbyt wiele, ale czasami relaksujemy się lub idziemy na zakupy…(śmiech) 

N: Który konkurs w minionym letnim sezonie najbardziej zapamiętałeś?

A: Najlepsze zawody, jakie pamiętam w tym roku, to Letnia Grand Prix w Wiśle.

N: W trakcie Letniej Grand Prix Szwajcaria uplasowała się na 10 miejscu w Pucharze Narodów. Wynik nie jest satysfakcjonujący. Czy wierzysz w poprawę szwajcarskich skoków i walkę w przyszłości o czołowe lokaty?

A: Oczywiście, że tak. Jak na razie mamy tylko jednego mocnego lidera, a mianowicie Simona Ammanna, ale reszta ekipy również zaczyna walczyć o wysokie miejsca. Nasza drużyna ostatnio czyni coraz większe postępy.

N: Ostatnio zmodernizowano obiekt w Kentersteg, został tam zainstalowany nowy rozbieg. Myślisz, że takie zmiany mogą wpłynąć na proces rozwoju tej dyscypliny w kraju?

A: Uważam, że tak. Mamy coraz nowocześniejszą infrastrukturę skoczni, co może wpłynąć pozytywnie na osiągane wyniki. Mam nadzieję, że takie zabiegi zachęcą coraz większą grupę dzieci do uprawiania tego sportu.

N: Co sądzisz o nowych przepisach FIS w kwestii restrykcyjnego sprawdzania kombinezonów?

A: To dobre posunięcie. Ta zasada jest sprawiedliwa. Nareszcie w skokach liczą się umiejętności, a nie znajomości i technologia.

N: Jak wygląda dzień skoczka narciarskiego?

A: Cała szwajcarska kadra i ja również pracujemy i trenujemy po 7-12 godzin dziennie. 

N: Austriacy nieprzerwalnie od 2009 roku wygrywają Turniej Czterech Skoczni. Wierzysz, że w tym sezonie na najwyższym podium może stanąć ktoś o innej narodowości?

A: Austriacy na pewno nie odpuszczą tej imprezy i będą silni, lecz zagrożeniem dla nich mogą być Norwegowie i Polacy. To oni będą liczyć się w walce o medale.

N: A jakie macie plany treningowe na najbliższe tygodnie?

A: Teraz będziemy wiele trenować w Szwajcarii, a potem pojedziemy na zgrupowania do innych państw. 

N: Na których imprezach sportowych chcesz skupić się najbardziej w nadchodzącym sezonie zimowym?

A: W tym roku będę celować w występy w Pucharze Świata, a poza tym na pewno wystartuję w Pucharze Kontynentalnym.

N: A popełniasz jakieś błędy techniczne? Nad czym pracujesz, co możesz jeszcze poprawić w swoich skokach, by stać się z nich w pełni ukontentowanym?

A: Muszę popracować nad drugą częścią lotu, bo tam pojawiają się drobne problemy, ale jak to skoryguję, to będzie ok.

N: Jakich rad udzieliłbyś młodym adeptom skoków, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z tym sportem?

A: Walcz o swoje marzenia i nigdy się nie poddawaj. Po prostu próbuj, bo to najlepsze uczucie na świecie.

N: Czy mógłbyś pozdrowić moją klasę 1B?

A: HEEEEEEY CLASS 1st B OF NATALIA.

N: Bardzo dziękuję za wyczerpujący wywiad.

 

Natalia Kicka 

XXV Liceum Ogólnokształcące

im. Generałowej Jadwigi Zamoyskiej

w Poznaniu

 

Przeczytaj poprzedni artykuł!

FESTIWAL FILMÓW DOKUMENTALNYCH W CENTRUM KULTURY ZAMEK